เบื้องหน้าของ “ลิฟวิ่งสเปซ” คือมุมมองต่อจักรวาลของคนญี่ปุ่น

ธีมของผมในฐานะที่เป็นผู้จัดงานคือ “ลิฟวิ่งสเปซ” ครั้งที่แล้วผมสร้างที่พักที่ชื่อว่า โมโมโนะอุระวิลเลจ (もものうらビレッジ) แต่ใช้โรงเรียนประถมศึกษาโองิโนะฮามะ (Oginohama) ที่เป็นโรงเรียนเก่าเป็นสถานที่ในการจัดงาน RAF ซึ่งใช้เวลาเดินจากที่พักไม่ถึง 5 นาที

ส่วนที่แนวชายฝั่งก็มีการสร้างแนวกันคลื่นหลังเกิดเหตุภัยพิบัติ ซึ่งมันบดบังทัศนียภาพของทะเลจนไม่เหลือเลย เวลากลางคืนจะมีผู้คนจากที่ต่าง ๆ มารวมตัวกัน ซึ่งผมคิดว่าการได้เห็นกลุ่มผู้คนเหล่านี้ทำให้ผมรู้สึกว่าพื้นที่ทั้งหมดดูเหมือนกับเป็นห้องนั่งเล่นเลย

[ ทิตย์ตกดินบนท้องทะเลที่ | Reborn Art Festival ]

คำว่า “ลิฟวิ่งสเปซ” ถ้าแปลตรงตัวจะหมายถึงห้องที่เราใช้พักอาศัย แต่ผมมองว่ามันเชื่อมโยงกับมุมมองต่อจักรวาลของคนญี่ปุ่นด้วย ทั้งคุณปู่ ทั้งหลาน ๆ ทั้งคนข้างบ้าน ทั้งคนจากที่ทำงาน ทุกคนมาอยู่ด้วยกันใน “ห้องนั่งเล่น” และมาใช้เวลาร่วมกัน ทำให้ความแตกต่างระหว่างยุคสมัยและความแตกต่างระหว่างพวกเขากับพวกเราเจือจางลง

ภายในงานนิทรรศการ 《Peach Beach, Summer School》ของคุณนาคาซากิ โทโอรุ จะพาทุกคนไปสัมผัสกับเวลายามเย็นในช่วงฤดูร้อนกับการจัดแสดงที่จะพาคุณดำดิ่งลึกลงไปสู่ประวัติศาสตร์ของท้องถิ่น รวมถึงการจัดแสดงผลงานใหม่ของคุณคุซามะ ยาโยอิ, อาหารการกิน, จิตวิญญาณในยามราตรี, ดนตรี, เหล้า และการนอน ...ผมว่ามันมีพัฒนาการหลาย ๆ อย่างที่ดูอัศจรรย์ใจเล็ก ๆ เหมือนกันนะ
ผมจินตนาการว่า ณ ที่แห่งนี้ ทุกคนจะได้พบกับคนแปลกหน้า ซึ่งเป็นใครมาจากไหนเราก็ไม่รู้ แต่เราสามารถพูดคุยกันได้อย่างเป็นธรรมชาติ และจากบทสนทนาเหล่านั้นจะสร้างเสียงประสานใหม่ ๆ จากห้วงเวลาที่ไม่อาจอธิบายด้วยเหตุผลใดใด

[ โคบายาชิ ทาเคชิ ประธานคณะกรรมการผู้จัดงาน | Takeru Kasama ]

ตัวตนคนเอเชีย “ชีวิต” ที่ผูกพันกับน้ำ

ร่างกายคนเราประกอบด้วยน้ำเป็นส่วนใหญ่ ทวีปเอเชียเป็นพื้นที่ที่มีฤดูฝนหรือช่วงหน้าฝน มีอากาศที่ร้อนชื้นจนทำให้ตัวเราชุ่มเหงื่อได้ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้รู้สึกดี นักท่องเที่ยวที่มาจากประเทศในเอเชียก็คงเข้าใจความรู้สึกนั้นเป็นอย่างดี
สึนามิเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อพลังของทะเลนั้นมากเกินไป แต่ผมเชื่อว่า ความกลัว ความตาย และความมืดของยามค่ำคืน ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และมันก็เป็นประสบการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติจริง ๆ
ที่ RAF จะไม่การบริการอำนวยความสะดวกเหมือนในเมือง แต่จะเต็มไปด้วยโอกาสให้คุณสัมผัสกับ “สัมผัสแห่งชีวิต” และทำให้คุณรู้สึกว่าคุณนั้นมีชีวิต ผมเชื่อว่าแก่นแท้ของการเดินทางนั้นคือการพบเจอและสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่อาจคาดเดากำลังรอเราอยู่

[ 《หาดทราย, มือ และสมอง》โดยอาโอกิ เรียวโกะและอิโต ซอน หาดนามิดะฮามะ 2017 | Reborn Art Festival ]

สารจากโทโฮคุ คำใบ้สำหรับการพลิกด้านลบให้เป็นพลังบวก
คำว่า Texture of Life ประกอบด้วยความเรียบง่ายที่สัมผัสได้ด้วยมือของเราเอง กับพื้นที่ภายในจิตใจอันกว้างใหญ่ที่ดูคล้ายกับส่วนหนึ่งของจักรวาล ณ ปัจจุบันขณะ และในการจะสัมผัสกับสิ่งเหล่านี้ได้ ผมคิดว่าโทโฮคุเป็นพื้นที่ในญี่ปุ่นที่เหมาะสมที่สุดแล้ว
ภัยพิบัติที่เกิดขึ้นหนึ่งครั้งในรอบ 500 ปีหรือ 1,000 ปีก่อให้เกิดสัมผัสที่ละเอียดอ่อนอย่างยิ่งสำหรับชีวิตและการดำรงชีพ ผมเชื่อว่าชาวต่างชาติจะสามารถสัมผัสได้ถึงความละเอียด, ความลุ่มลึก, ความยิ่งใหญ่, และความกว้างขวางของคนญี่ปุ่นได้อยู่แล้ว และยังเชื่อด้วยว่าบรรดาศิลปินที่เข้าร่วมงานเทศกาลจะมีการตอบสนองต่อภาพเหล่านี้เมื่อพวกเขาสร้างผลงานศิลปะ

ไม่ว่าจะมองไปทางไหนในโลกใบนี้ ก็สามารถมองเห็นถึงการเผชิญหน้าและความแตกต่างทางความคิด รวมถึงการก่อการร้ายมากมาย ผมอยากให้ผู้คนรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างสามารถเกิดขึ้นได้จากสิ่งเลวร้ายเช่น ภัยพิบัติ และบอกใบ้ถึงสิ่งที่โลกนี้สามารถเป็นได้ ผมเป็นคนที่เชื่อในสันติภาพของโลกนี่นา (ฮา)
การใช้ชีวิตของคนเรามีทั้งเพื่อประโยชน์ส่วนตัวและเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ธุรกิจมันเป็นเรื่องของการใช้กลยุทธ์เพื่อประโยชน์ของเราเอง ที่เรียกว่าการเจรจาต่อรองใช่ไหมครับ แต่งานเทศกาลนี้จะกลับกัน เอ้อ...ผมเองยังไม่เคยทำงานศิลปะรีบอร์นอาร์ตเพื่อตัวเองเลยนะเนี่ย (ฮา)

(ดูบทสัมภาษณ์ตอนแรกที่นี่)

[ ธรรมชาติ ยิ่งใหญ่ | Reborn Art Festival ]