จริงอยู่ว่าเวกัลตะเซนไดไม่ค่อยเป็นที่รู้จักของแฟนฟุตบอลนอกญี่ปุ่นซะเท่าไหร่ หลังจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่เมื่อปี 2011 ในครั้งนั้นภาคตะวันออกของญี่ปุ่นรวมถึงเซนไดได้รับผลกระทบโดยตรง ยัวร์เทคสเตเดี้ยมที่เป็นรังเหย้าของสโมสรได้รับความเสียหายอย่างหนัก แต่ถึงอย่างนั้น เวกัลตะเซนไดก็เป็นสโมสรกีฬาและหน่วยงานแรกๆที่ยืนหยัดทำหน้าที่รวบรวมและแจกจ่ายถุงยังชีพและสิ่งของจำเป็นไปยังผู้ประสบภัย เมื่อฟุตบอลกลับมาแข่งอีกครั้ง ผู้เล่นและแฟนๆของทีมก็ประกาศว่า เราจะไม่แพ้จนกว่าบ้านของเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ถึงแม้ว่าเซนไดจะประสบกับความพ่ายแพ้บ้าง แต่แรงฮึดในครั้งนั้นก็ทำให้ทีมจบอันดับ 4 ในฤดูกาล 2011 และ อันดับ 2 ในฤดูกาล 2012 ซึ่งสูงที่สุดในประวัติศาสตร์ของสโมสร ทั้งๆที่เพิ่งเลื่อนชั้นขึ้นมาในปี 2010 จากเหตุการณ์นั้น ทำให้เวกัลตะ เซนได ถูกขนานนามว่าดวงดาวแห่งความหวัง หรือ สัญลักษณ์แห่งการฟื้นฟูจากคนญี่ปุ่นทั่วประเทศ

โดยปกติแล้ว การไปชมเกมเจลีคนั้นจะต้องเผื่อเวลาถึง 2 ชั่วโมงโดยประมาณ ในการเดินทางไปกลับจากตัวเมือง ทำให้ลำบากต่อนักท่องเที่ยวที่ไม่ได้มีเวลามากมาย ซึ่งข้อดีของการชมเกมที่ยัวร์เทคสเตเดี้ยมซึ่งเป็นสนามเหย้าของเวกัลตะเซนไดคือการเดินทางที่สะดวกสบายจากตัวเมือง โดยใช้เวลาบนรถไฟใต้ดินเพียงแค่ 15 นาทีจากสถานีเซนไดเท่านั้น มากไปกว่านั้นยัวร์เทคสเตเดี้ยมยังเป็นสนามฟุตบอลที่ไม่มีลู่วิ่งล้อมรอบ ทำให้สามารถชมเกมได้ยังใกล้ชิดมากกว่าที่อื่นๆอย่าง นิสสันสเตเดี้ยมของโยโกฮาม่า เอฟ มารีนอส หรือ อัตสึเบตสึสเตเดี้ยมของฮอกไกโด คอนซาโดเล ซัปโปโร

นอกจากนั้นแฟนๆของเวกัลตะเซนไดยังเป็นหนึ่งในแฟนบอลที่ดีและเชียร์ฟุตบอลสนุกที่สุดในญี่ปุ่น ในสนามจะเต็มไปด้วยคนทุกช่วงอายุ ตั้งแต่เด็กๆจนถึงคุณลุงคุณป้าซึ่งนี่เป็นหนึ่งเหตุผลที่ หากมีโอกาส ก็ควรจะหาเวลามาชมเกมที่ข้างสนามซักครั้ง บรรยากาศภายในยัวร์เทคสเตเดี้ยมนั้น แม้แต่ในญี่ปุ่นเองก็ยังยากที่จะหาใครมาเทียบได้

สำหรับแฟนฟุตบอลตัวยง เวกัลตะเซนไดเองก็ยังเป็นสโมสรที่ฟูมฟักนักเตะชื่อดังอย่าง เฮแบร์ตี้ เฮร์นานเดซ ของ ทรูแบงค็อกยูไนเต็ด กองหลังชาวญี่ปุ่นของแมนเชสเตอร์ซิตี้ โค อิตาคุระ หรือ ผู้รักษาประตูทีมชาติญี่ปุ่นอย่าง แดเนียล ชมิดท์ ไม่แน่ว่า ผู้เล่นในทีมชุดปัจจุบันของเวกัลตะเซนได อาจจะได้ไปสร้างชื่อเสียงในประเทศไทยหรือยุโรปในอนาคตก็เป็นได้?